Ik had in deze editie een optimistische column willen schrijven over een veteraan. Iemand met een indrukwekkende staat van dienst, die Nederland over de hele wereld heeft gediend en na haar vijfde missie in Beijng afzwaait, het voor gezien houdt en zich niet meer op glad ijs zal begeven. Een heldin die naast een borst vol medailles, zes gouden, vijf zilveren en twee bronzen in haar kast heeft hangen.
Maar voor de tweede keer in acht jaar tijd, wordt onze winterkoningin van de troon gestoten door een zomersporter. Een judoka nota bene die als invaller ergens in de winter van 1999 zijn debuut maakt in Tsjetsjenië. Een ruiter die tijdens zijn korte kuur met een ontbloot bovenlichaam, alsof hij Gerard van Velde probeert te overtroeven, op zijn eigen bonfire door de piste stapt.
In een meer dan een uur durend college over de geschiedenis van Roessky-mir, de Russische wereld, legt Poetin uit dat het de bolsjewieken waren die de Oekraïne stichtten. Dat het land in feite geen autonoom bestaansrecht heeft. Het is een dissidente staat die in 2014 overgenomen is door fascisten, een illegaal en corrupt regime. Iets wat niet getolereerd kan worden en dus vraagt om actie. Om een ouderwets staaltje powerplay van ongekende aard.
Ik probeer de geschiedenisles, die hem ingefluisterd lijkt door diezelfde waanzinnige monnik die ook de laatste tsaar van Rusland adviseerde, te volgen, maar ik hoor slechts een excuus voor oorlog. Ik zie iemand die laat merken dat zijn geduld op is. Die vindt dat hij geen andere keuze heeft dan zijn eigen bevolking te beschermen door de dreiging van de Oekraïne de kop in te drukken.
Het betoog van de nieuwe tsaar lijkt langer te duren dan het besluit van het IOC over de dopingzaak van de Russische kunstrijdster Kamila Valieva. Valieva valt buiten de medailles, maar net als na de Olympische spelen van Sotsji, waar Rusland de Krim en Ireen Wüst goud won op de de 3000m en de ploegenachtervolging, wint het Kremlin na de winterspelen van Beijing de deelrepublieken Donetsk en Loehansk.
Poetin laat er geen misverstand over bestaan. Hij laat ons weten wat de Duitsers ooit leerden in Stalingrad, wat de Fransen ondervonden aan de oevers van de Berezina; niemand heeft het recht en mag het lef hebben om Moedertje Rusland als enige echte winterkoningin te onttronen. Niet voor niets is Raspoetin een verwijzing naar rasputitsa: de jaargetijden waarin de Russische wegen onbegaanbaar zijn.
Elke editie van de Militaire Courant schrijft Niels Roelen een verhaal bij een foto uit de actualiteit. Deze column zal worden geplaatst in de komende maart-editie.