Emiel Garstenveld wist misschien eerst niet wat hij wilde gaan doen, maar hij koos uiteindelijk – en tot nu toe definitief – voor de Landmacht. Die keuze mag hij nu dagelijks met anderen delen: als recruiter.
Garstenveld, geboren in Winterswijk, groeide niet op in een omgeving waarin Defensie een grote rol speelde. ‘Mijn vader had wel zijn dienstplicht vervuld, maar dat was het dan ook. Ikzelf was in het begin zoekende, tot ik stage liep tijdens een zogeheten OJKL, het Oriëntatie Jaar Koninklijke Landmacht. Daarna begon ik bij de Technische Dienst van de Landmacht, in ’t Harde. Na anderhalf jaar Technische Dienst werd ik uitgezonden naar Afghanistan: daar trainde ik het nationale Afghaanse Leger. Die uitzending zette me wel aan het denken, want er waren daar ook een paar jongens gesneuveld. Uiteindelijk meldde ik me aan bij Koninklijke Militaire School, en van daaruit begon ik bij Logistiek. Ik werkte dus in de technische hoek, maar dat was ook omdat ik nog een beetje aan het uitzoeken was wat ik echt wilde. Gaandeweg merkte ik echter dat ik het leuk vond om mijn verhaal te doen voor een groep mensen – en dat ik daar ook wel goed in was. Ook wilde ik vanwege de werk-privébalans en na jaren van operationele rollen nu in een niet-operationele rol werken. Zo ben ik het recruitmentvak ingerold. Ik werk samen met met collega’s in drie regio’s, elk hebben we een regio van Nederland onder onze hoede, waarbij we zowel de Landmacht als de Luchtmacht, de Marine en de Marechaussee voor het voetlicht halen.
Formulier
‘Als recruiter vertel ik zo eerlijk mogelijk mijn verhaal; hoewel het erom gaat dat mensen zich aanmelden bij defensie, krijg je echt geen formulier voor je neus. Ik wil informeren en inspireren, zodat ze zich goed hebben voorgelicht en een weloverwogen keuze kunnen maken. Mijn passie moet ze overtuigen dat het de juiste keuze is. ‘Tijdens de corona-periode begon ik met een Instagram account, waarin ik mensen vertelde over mijn lange-afstandswandelingen. Zo ben ik van van Normandië naar Arnhem gelopen maar liep ik ook de vijfhonderd kilometer lange Birma-spoorlijn. Ook schreef ik het boek The Walking
Soldier. Ik wilde op een creatievec manier Defensie in een positief voetlicht zetten en mensen bewust maken. Maar ik kreeg daar ook veel vragen over het soldatenleven die de Landmacht vaak niet kon beantwoorden. Dus uiteindelijk vroeg Defensie me dit socialmedia-project ook beroepsmatig uit te voeren.’
'Mijn werk bestaat voor vijftig procent uit het bezoeken van locaties en events om voorlichting te geven, en voor vijftig procent uit het bijhouden van social-media.'
Tatoeages
‘Defensie is niet wat je in propagandafilmpjes ziet. En niet elke soldaat heeft van dat kort-opgeschoren haar, met een huid vol tatoeages. Besef dat maar twintig procent van het totaal bestaat uit gevechtsfuncties – en verder wordt elke functie die je in het civiele leven kunt bedenken ook bij Defensie uitgevoerd. Dus de variatie van mensen is veel groter dan mensen denken: het is een afspiegeling van de maatschappij. Met als extra voordeel dat je bij Defensie ook nog eens bijdraagt aan een veiliger maatschappij en werkt aan je persoonlijke ontwikkeling. De primaire arbeidsvoorwaarden zijn sinds enkele jaren flink verbeterd, en de secundaire zijn zelfs schandalig goed! En wil je na een paar jaar toch elders gaan werken, dan kan dat gewoon. ‘Mijn werk bestaat voor vijftig procent uit het bezoeken van locaties en events om voorlichting te geven, en voor vijftig procent uit het bijhouden van social media. De ene dag ga ik naar een school, dan is er weer een landelijke informatiedag, dan woon ik een vergadering bij in een zalencentrum of bioscoop, daarnaast sport en hike ik.
‘Soms sturen mensen mij privéberichten, sommigen houden contact, ook na bijeenkomsten hebben mensen persoonlijke vragen, en soms begeleid je mensen tot aan de start van de opleiding. Of mijn werk rechtstreeks leidt tot meer mensen, kun je niet weten. Maar je hebt wel inzicht in cijfers hoeveel mensen contact houden, zich aanmelden, de opleiding volgen. Ook al is social-media belangrijk, mensen willen toch ook fysiek met je om tafel kunnen zitten.'
‘Ik denk dat mensen steeds meer geïnteresseerd zijn in werken bij Defensie. Ons imago is toch sterk verbeterd, men is zich er veel meer van bewust dat we nodig zijn. Plus: na mijn generatie, die vooral op vakantie wilde, en de generatie van klimaatjongeren, is er nu een groep mensen die graag een bijdrage aan de maatschappij wil leveren. Daar mag je best trots op zijn!’
Dit artikel verscheen eerder in de Militaire Courant editie september 2024.
De rubriek Mijn functie wordt mede mogelijk gemaakt door Noventas.
