Onder druk van meerdere conflicten in de wereld, is het goed om te beseffen dat veteranen altijd klaarstaan om de samenleving te beschermen, koste wat kost. Vrede en Veiligheid zijn voor hen een doel waarvoor zij zich onvoorwaardelijk inzetten of in hebben gezet. In deze column vertelt veteraan Niels Roelen wat vrede en veiligheid voor hem betekenen.
“11 September 2001, ik ben 28 jaar oud en zie op de televisie hoe de Taliban vliegtuigen tot wapen maakt en Amerika op diverse plekken aanvalt. Vol ongeloof zie ik hoe niet een maar twee vliegtuigen zich in de Twin Towers boren. Als Bush via een artikel 5-operatie steun zoekt bij zijn bondgenoten en wij gehoor geven, weet ik dat ik als Nederlands militair betrokken raak bij een oorlog. Dit bericht verandert op slag mijn wereld. In de loop van 2005 wordt duidelijk dat Nederland de verantwoordelijkheid zal dragen over de provincie Uruzgan, de thuishaven van de Taliban. Onze eenheid wordt aangewezen voor een missie van ruim vier maanden. Vlak voor ons vertrek in juli 2007 gaat het mis in Uruzgan. Het nieuws toont beelden van zware gevechten in het district Chora, er wordt gevochten om een tweede Srebrenica te voorkomen. Mijn toenmalige vrouw Annelies ligt huilend naast me in bed. Ze is bang voor de gevaren in een land vol mensen die wij niet kennen, die anders zijn dan wij en waar we eigenlijk niets mee te maken hebben. En bang dat Mareine en Ties straks opgroeien zonder vader, die sneuvelt in een oorlog die niet de onze is. Ik zou niet willen dat zij opgroeien in een wereld waar meisjes niet naar school mogen of waar hun creativiteit betekent dat ze het risico lopen gearresteerd, gemarteld en vermoord te worden. Ik ga omdat ik hoop dat als onze vrijheid op het spel staat, er anderen zijn die de moed hebben om hier te komen helpen.”
Dat was toen
“Die missie ligt inmiddels vele jaren achter me. En meermalen vraagt de pers me of de vijfentwintig militairen die omkwamen – de gewonden vergaten ze – voor niets gesneuveld zijn. Geduldig legde ik steeds weer uit hoe belangrijk het is om op te komen voor wat je dierbaar is, waar je in gelooft. En dat het leven geen sprookje is waar het goede altijd wint.”
“Trump treedt met voeten wat voor mij de reden was om voor het leger te kiezen.”
En nu
“Toen Trump voor de tweede keer tot president gekozen werd, voelde ik een angst die ik zelfs op de moeilijkste momenten in Afghanistan niet gevoeld heb. De chaos die hij creëert, de minachting die hij heeft voor de grondwet, de vrije pers en de rechten van andere mensen die onze bescherming nodig hebben, is ongekend. Trump treedt met voeten wat voor mij de reden was om voor het leger te kiezen. Net als op mijn verjaardag in 2001 sta ik aan de grond genageld als hij, zijn vice president en minister van defensie het NAVO-bondgenootschap, de democratie en de belofte van vrede onthoofden. Het Afghanistan dat wij te hulp schoten, verandert in hoog tempo in een oligarchie, een dictatuur.
Er is niemand die het me vraagt, maar voor het eerst bekruipt me het gevoel dat, nu de democratie in Amerika omvalt, al die gewonde en gesneuvelde militairen, die hele missie voor niets geweest is.”
Dit artikel verscheen eerder in de Militaire Courant editie april 2025
Dit artikel wordt gesponsord door Noventas.
