Hier staat het zware werk: massieve pantserhouwitsers die tientallen kilometers ver kunnen schieten. Hypermodern, laden en richten gaat geheel automatisch. Vroeger bestonden er meer plekken verspreid over heel Nederland voor dit soort wapens. Nu zijn ze alleen nog te vinden op wat liefkozend ‘de Knobbel’ wordt genoemd.
Door Niels Roelen
‘De Knobbel’ is een heuvel bij ’t Harde waar het Artillerie Schietkamp is gevestigd, de mooiste kazerne van het land. Ik ben er om te spreken met militairen van het Vuursteuncommando. Hoe ervaren zij hun taken? En hoe zien zij de toekomst?
Het Vuursteuncommando, de theorie
Commandanten willen een operatie kunnen beïnvloeden via land, zee en lucht. Daarvoor schakelen zij graag de capaciteit van Joint Fire Support (JFS) in. JFS betekent dat infanterietroepen op lange afstand gesteund kunnen worden door de vuurkracht van artillerie-, marine- en luchteenheden. Vuursteun, luchtsteun, Close Air Support, Air Interdiction, Naval Fire Support: ze vergroten de doeltreffendheid van infanterie- en cavalerie-eenheden. Dat is de kracht van JFS.
Door de dracht van de wapensystemen, biedt JFS een commandant de mogelijkheid om zijn tegenstanders te verzwakken al voor het gevecht is begonnen. Welke doelen het best bestreden kunnen worden om dit te bereiken, is bij uitstek een vraag voor de vuursteunadviseur van de commandant.
De daadwerkelijke effectiviteit komt dus niet van de systemen op zichzelf. Om techniek en tactiek op het gebied van vuursteun bij elkaar te brengen, heeft het vuursteuncommando behoefte aan hoogopgeleide specialisten. Mensen die beschikken over kennis, ervaring en lef.
Van theorie naar praktijk; de taak van de commandant
Kolonel Marc van Ockenburg is commandant van het Vuursteuncommando. Hij zou graag geloofwaardig en dus ook afschrikwekkend willen zijn, maar dat is het Nederlandse leger niet meer door de jarenlange bezuinigingen.
De kolonel zou niet weten hoe je zonder vuursteun kunt, hij denkt in effecten en vindt dat we moeten focussen op het product dat we leveren: Combat Power; slagkracht ‘Ik breng geen pizza’s maar granaten. Waar die granaten vallen, worden doelen uitgeschakeld.’ De woorden die hij kiest zijn direct, maar weloverwogen, ‘ mensen vormen het ingrediënt waar we absoluut niet zonder kunnen maar alles wat zij doen moet bijdragen aan die gevechtskracht.
Marc van Ockenburg is nu commandant, en heeft zijn blik gericht op de toekomst. Sinds de bezuinigingen zijn gekeerd mag het vuursteuncommando weer groeien. Dat lijkt misschien eenvoudig, maar dat is het niet en dus vraagt hij zich af: ‘Waar staan we over tien jaar? De kennis en kwaliteit die verloren is gegaan met het personeel dat vertrok heb je niet zomaar weer terug, die zal van onderaf moeten groeien.’
‘Om te kunnen groeien zal iedereen, ook de industrie die jarenlang niet heeft geïnvesteerd, zijn schouders eronder moeten zetten. Een onmogelijke opgave als we er niet voor zorgen dat we onze mensen goed opleiden en een toekomst bieden.’
‘De bemanning van het systeem dat geen pizza’s brengt’
De motor van de pantserhouwitser brult als korporaal Mesker hem start. ‘Alles is gaaf aan dit apparaat. En ik vind die hele grote boemen gewoon mooi’ Zegt hij vol trots. ‘Het mooiste zijn de LIVE schietoefeningen in Bergen,’ vult de wachtmeester zijn plaatsvervangend stukscommandant aan, ‘het moment dat je echt aan het werk gaat als een team. ‘Zo zijn we nu aan het opwerken voor de VJTF, (Very high readiness Joint Task Force) en hebben we al twee schietmomenten gehad en daarnaast een aantal tactische oefeningen.’
‘De oefeningen zijn mooi, maar liever zou ik echt op een missie gaan.’ De teleurstelling in de stem van korporaal Mesker verraad zijn verlangen. ‘Toen ik in dienst kwam was de missie in Afghanistan al voorbij en zo’n missie is natuurlijk toch waar je het voor doet.’
‘Op oefeningen werken we met een simulator die de missies die we moeten schieten simuleert,’ gaat de wachtmeester verder, ‘dichterbij de werkelijkheid kunnen we op dit moment niet komen. Toch is het mooi om dan met zijn allen je opdrachten te volbrengen.’ Hij laat me zien waar de granaten geladen worden, welke systemen bediend moeten worden en waarschuwt en passant voor de kilo’s staal die niet meegeven als je ze met je hoofd raakt.
‘Een behoorlijk stukje techniek.’
‘Als je geen gevoel hebt voor techniek, je niet weet wat een ratel is, heb je hier een behoorlijke uitdaging.’ Lacht de korporaal Mesker, ‘Als je een gezin hebt trouwens ook, je bent veel weg van huis, daar moeten ze thuis wel tegen kunnen.’
‘Dat zal op missie nog wel erger zijn,’ vul ik in, ‘Staan er nog missies op de planning?’
‘Voorlopig niet, de pantserhouwitser is een paardenmiddel. Dat zet je niet zomaar in.’
Dit artikel verscheen eerder in de oktober-editie van de Militaire Courant