Na vijf jaar lobby: missie geslaagd!
Een van de drie pijlers van Stichting Onbekende Helden is, naast het kortingenprogramma voor Veteranen en de begeleiding van Veteranen in de zoektocht naar werk, de (politieke) lobby ofwel simpel gezegd ‘de regelgeving omtrent veteranen, en ook de uitvoering ervan, verbeteren’. Dit gebeurt achter de schermen in de vele gesprekken die wij hebben met politici, de defensietop en civiele uitvoerders zoals UWV, provinciale en gemeentelijke bestuurders.
In 2015 hebben wij al onze eerste brief met dit onderwerp naar het Ministerie van Defensie en de Commandant der Strijdkrachten (CDS) verstuurd. Vanaf dat moment zijn we druk bezig dit in de USA veel gebruikte systeem van social-return voor Veteranen in Nederland uit te leggen, onder de aandacht te brengen en breed te introduceren.
Stichting Onbekende Helden is dan ook enorm trots met jullie te mogen delen dat er een pilot wordt gestart waarbij social-return voor Veteranen onderdeel wordt van de selectiecriteria bij aanbestedingen van het Ministerie van Defensie. Dit staat beschreven in de Veteranennota 2019-2020 die vorige week is aangeboden door minister Ank Bijleveld aan de Tweede Kamer.
Extra kansen voor Veteranen
Dit gaat heel veel extra kansen opleveren voor de veteranen die een beperking hebben opgelopen om deels of volledig te kunnen participeren op de arbeidsmarkt. (Indien mogelijk en gewenst natuurlijk.)
Bedrijven die Defensie als klant hebben, kunnen c.q. moeten zich gaan onderscheiden door extra aandacht, mogelijkheden en arbeidsplaatsen voor veteranen op te nemen in hun aanbestedingsvoorstel! Het spitst zich toe op veteranen met een achterstand op de arbeidsmarkt.
Het Team van Onbekende Helden bedankt iedereen die ons heeft geholpen dit resultaat te kunnen bereiken.
Over Stichting Onbekende Helden
Stichting Onbekende Helden is een organisatie ontstaan vanuit het bedrijfsleven als praktische uiting van waardering voor onze veteranen die zich hebben ingezet voor de wereldwijde vrede, veiligheid en nationale vrijheid. Een veteraan is een (voormalig) militair die onder oorlogsomstandigheden heeft gediend en/of voor één of meerdere vredesoperaties naar het buitenland uitgezonden is geweest. Die militair kan bij ieder krijgsmachtdeel hebben gediend en zowel in detachementsverband of individueel uitgezonden zijn geweest.
Stichting Onbekende Helden is partner van de Militaire Courant. Kijk voor meer informatie op de website: www.onbekendehelden.nl / info@onbekendehelden.nl
Ook organiseert de stichting workshops in het Veteraneninstituut, kijk hiervoor op http://onbekendehelden.nl/workshops/
Hulde voor “Onbekebnde Helden.” Uitstekend dat er nu iets concreets op papier staat. Maar ik heb enkele bedenkingen.
Ik weet niet of aanbesteden – dat immers om de x-aantal jaren moet – nu ook garant staat voor continuïteit. In de jeugdzorg, psychiatrie en dergelijke blijkt juist het aanbesteden voor schrijnende verschijnselen te zorgen, zoals cliënten die met veel pijn en moeite een vertrouwelijke band met therapeuten hebben opgebouwd en die dan het veld moeten ruimen, omdat een andere marktpartij het goedkoper kon (en zogenaamd met behoud van kwaliteit).
Social return (lees: terugkeer naar betaalde arbeid) is uiteraard een loffelijk streven, maar ik vrees dat ook hier een bezuinigingsverhaal achter zit. Zoals we in het buitenland zien, zullen veteranen met ernstige PTSS alleen met uiterste inspanning naar een vorm van werk en een sociaal leven begeleid kunnen worden, maar terugval is een veel voorkomend verschijnsel. En ik proef uit dit alles dat de politieke leiding geen zin heeft om veteranen tot in lengte van jaren onder zijn hoede te houden.
Ik wou dat men de (zieke) veteraan niet langer als een kostenpost beschouwde, maar als iemand die zijn plicht gedaan heeft en die daar moeilijk herstelbare of zelfs onherstelbare schade aan heeft overgehouden. Het zijn mensen die hun leven gewaagd hebben, die nooit hebben mogen staken en onder de krijgstucht stonden en daar bepaald geen riant salaris (wedde) voor hebben gekregen. Ik ben van mening dat zolang een veteraan lijdt onder welke vorm van trauma dan ook, de staat (en dat zijn wij allen) op zijn beurt zijn plicht doet.
En laten we reëel zijn: een militair zeurt nooit en zal zich beschaamd voelen. Daar zitten slechts hoogst zelden simulanten bij.
Bovendien heeft de staat nu al jaren militairen erop uit gezonden met een tekort aan vrijwel de mest basale zaken en is desondanks operationele verplichtingen aangegaan. Het mag nooit zo zijn, dat de mensen die onder die omstandigheden hun plicht deden daar de prijs voor betalen.
Tot slot dit: sommige gemeenten halen mensen met complexe problematiek eruit door ze een opleiding en gegarandeerd werk als ‘ervaringsdeskundige’ aan te bieden. Zo kunnen ze hun ervaringen – en dat zijn geen fraaie – gebruiken om anderen te helpen. Wat zou het mooi zijn als veteranen die kans ook kregen bij defensie. Als iemand een jonge vent of meid met PTSS kan begrijpen, dan is het wel een veteraan die dat ook heeft (gehad). Of iemand die een lichamelijke handicap aan een IED heeft overgehouden, die nieuwe slachtoffers begeleid bij de revalidatie. Hoe mooi zou dat zijn?
Defensie beschermt wat ons dierbaar is, laten wij de mensen van Defensie beschermen. Dat is het minste dat we kunnen doen.